roommate : 03 (ฺbgyeom)

                                                                            roommate  :  03  (ฺbgyeom)

“แจบอม ทำไมหน้าแดง คอแดง เหงื่อออกขนาดนั้นวะ”

“แพ้”

“หื้ม??”

“แพ้เบียร์”

                ชิบหาย... 

“เอ๊า แล้วทำไมไม่บอกวะ  เอามาๆ ไม่ต้องกินแล้ว”

  เด็กหนุ่มพยายามแย้งกระป๋องเบียร์จากมือของอีกฝ่าย แต่ก็โดนแจบอมผลักออกมา  ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ กลายเป็นยูคยอมที่ต้องคอยห้ามคนตรงหน้าให้เลิกกิน เพราะยิ่งกินก็ยิ่งทำตัวประหลาดๆ มันก็ไม่ได้ประหลาดเท่าไหร่ ก็แค่ทำให้เขากลืนน้ำลายไม่ลง หายใจไม่ค่อยคล่องเท่านั้นเอง

“ไอ้อ้วน  ไอ้หมีบ้า ไอ้เด็กหลายใจ!!!”

                นี่เป็นคำด่าของรูมเมทรุ่นพี่ที่ดูสภาพแล้วคงเมาอย่างสมบูรณ์แบบ  ยูคยอมได้แต่นั่งกุมขมับ ทั้งกลุ้มใจทั้งเอ็นดูในเวลาเดียวกัน  เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นรุ่นพี่เมาไม่ได้สติชนิดที่ว่าถ้าหลอกถามอะไรก็คงจะหาคำตอบได้ไม่ยาก 

“ผมรักพี่คนเดียว ผมหลายใจตรงไหน”

“มึงอย่ามาโกหกกู ถ้ามึงรักกูจริงๆ มึงจะไปจีบไอ้พี่มาร์คทำไม”

“พี่หึงผมหรอ”  ยูคยอมวาดกระป๋องเบียร์เปล่าลงจากที่นอนก่อนจะขยับเข้าไปใกล้ๆคนที่กำลังเมาได้ที่

“ไม่ได้หึง จะหึงทำไม ไม่เห็นน่าหึงตรงไหน”

“หรอ แต่ผมโครตหึงพี่เลยวะ”

                เสียงกระซิบพร้อมกับลมหายใจอุ่นทำให้แจบอมเอียงคอหนี  แต่ก็หนีได้ไม่ไกลเพราะอีกฝ่ายใช้จมูกไล้มาตามพวงแก้มที่ขึ้นสีแดงก่ำเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ 

“พี่ร้อนหรอ เหงื่อออกเยอะเลย”

“อือ ร้อน คันด้วย”

“หรอ ให้ผมช่วยอะไรได้บ้างไหมอ่ะ”

                เด็กหนุ่มเอี้ยวตัวไปหยิบรีโมทแอร์พร้อมปรับไปที่ 20 องศา  แล้วหันมาสนใจคนตรงหน้า คนที่ทำให้เขาหายใจไม่สะดวกดีกว่า  แจบอมเริ่มจะพยุงตัวเองไม่ไหวใบหน้าซบลงที่ไหล่กว้าง ยูคยอมลูบหัวอีกฝ่ายอย่างเบามือก่อนจะช้อนใบหน้าขึ้น  ริมฝีปากหนาบรรจงจูบลงไปบนเปลือกตาแล้วค่อยๆไล้ลงมาจนถึงริมฝีปากบางก่อนจะกดจูบลงไปอย่างอ่อนโยน ลิ้นร้อนสอดตวัดเข้าไปในโพรงปากเมื่ออีกฝ่ายเผยอปากรับ  มือเรียวประคองต้นคอไว้พร้อมกับบดขยี้ริมฝีปากอย่างเต็มแรง

“อย่า...”

                เสียงร้องห้ามไม่ได้ช่วยให้ยูคยอมหยุดใบหน้าซุกไซร้ไปตามซอกคอขาว  พร้อมกับฝากรอยรักสีกลีบบัวไว้สองสามที่ มือเรียวสอดเข้าไปใต้เสื้อกล้ามแขนกุดสีดำที่ตอนนี้เปียกโชกไปด้วยเหงื่อ  ฝ่ามือไล้ไปตามแผ่นหลัง หน้าท้อง และเม็ดไตที่ตั้งชูชันทั้งสองข้าง  แจบอมสะดุ้งหลังจากที่ได้รับการสัมผัสจากอีกฝ่าย พยายามจะดันตัวยูคยอมออกทั้งๆที่ตัวเองเป็นฝ่ายตอบสนองเขาด้วยการคล้องคออีกฝ่ายไว้  ยูคยอมเริ่มจะทนไม่ไหวกับอาการยั่วยวนของคนตรงหน้า  ในเมื่อร้อนนักเด็กหนุ่มจึงเลิกเสื้อขึ้นและแจบอมเองที่เป็นฝ่ายถอดมันออก ลิ้นร้อนแตะสัมผัสกับเม็ดไตสีชมพู สัมผัสวาบหวามนั้นทำให้แจบอมถึงกับซี๊ดปากเบาๆ  ยูคยอมอุ้มแจบอมให้มานอนอยู่กลางเตียงก่อนจะเริ่มเกมรักอย่างเร่าร้อน  ลิ้นร้อนลากผ่านไปทั่วผิวขาวเนียนพร้อมสร้างรอยรักไว้ตามส่วนต่างๆ

“พี่ผมขอนะ”

                ไม่ทันที่จะให้อีกฝ่ายตอบอะไร  ริมฝีปากอวบอิ่มบรรจงจูบอย่างดูดดื่ม  มือเรียวที่ยังคงลูบไล้บริเวณต้นขาเปลี่ยนมาบดคลึงส่วนอ่อนไหวที่ตื่นตัวต้อนรับสัมผัสจากคิมยูคยอม  มือเรียวรูดขึ้นลงช้าๆเมื่อเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายดูพอใจเขาจึงเพิ่มความเร็ว ไม่นานนักของเหลวสีขาวขุ่นก็พุ่งทะลักเปอะเปื้อนหน้าท้องของอิมแจบอม

“พี่หายร้อนบ้างไหม”  คนพี่พยักหน้า  “แต่ผมเริ่มร้อนขึ้นมาบ้างแล้วล่ะ”

                แจบอมเหมือนรู้ตัวว่าจะโดนอะไร  แจบอมพยายามจะลุกหนีแต่ก็เหมือนเปิดโอกาสให้ยูคยอมทำตามที่ต้องการ  ยูคยอมจับแจบอมให้อยู่ในท่าคุกเข่า  หน้าของคนพี่อยู่ตรงส่วนนั้นของเด็กหนุ่มพอดี

“พี่ช่วยผมบ้างได้ไหมครับ คนดี”

“ถ้าฉันบอกว่าไม่ได้ล่ะ”

“ไม่ได้ก็ต้องได้แล้วล่ะครับ ตอนนี้”

                เหมือนจะโดนบังคับ แต่ก็เหมือนจะเต็มใจ  แจบอมจับแกนกายของอีกฝ่ายรูดขึ้นลงอย่างช้าๆก่อนจะใช้ลิ้นโลมเลียไปจนทั่วบริเวณส่วนหัวไล่มาจนถึงโคน ยูคยอมจับแกนกายยัดใส่ปากอีกฝ่ายพร้อมรูดเข้าออก  แจบอมรู้สึกเหมือนจะอ๊วกเมื่ออีกฝ่ายยัดมันเข้ามาในปาก  หัวของเขาโยกไปมาตามจังหวะที่เด็กหมีสร้างไว้  แต่ก่อนที่เขาจะทน

ไม่ไหวยูคยอมก็ดึงมันออกก่อน

“พี่พร้อมจะเป็นของผมรึยังครับ”

“นี่ยังอีกหรอ” 

                ติดตลกหรืออะไร  ยูคยอมหัวเราะแล้วก้มลงไปจูบที่ปากบางอีกครั้ง  คราวนี้กลายเป็นจูบที่เร้าร้อนกว่าเดิมเพราะคนใต้ร่างให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี  มือเรียวนวดคลึงบริเวณก้นงอน เสียงครางอู้อี้ในลำคอสร้างอารมณ์ให้กับเขาเป็นอย่างมาก  มือเรียวจับขาทั้งสองข้างแยกออกจากกันแล้วใช้นิ้วโป้งค่อยๆคลึงบริเวณปากทางสีหวาน

“เจ็บนิดนึงนะที่รัก”

                นิ้วเรียวค่อยๆแทรกเข้าไปที่ละนิ้ว  แจบอมรู้สึกเหมือนกำลังจะตาย ทั้งเจ็บและแสบในเวลาเดียวกัน  เมื่อเห็นว่าปากทางเริ่มขยาย ยูคยอมจึงไม่รอช้าที่สอดแกนกายของตัวเองเข้าไปในช่องทางสีหวาน

“อ๊ะ...  อ๊ะ...  อือออ”

                ทันทีที่มีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในร่างกาย แจบอมก็ไม่ฝืนตัวเองอีกต่อไป  เสียงครางที่พยายามเก็บกลั้นเอาไว้ได้หลุดออกมาอย่างน่าอาย  แม้จะอายแต่เขาก็จะไม่ทนเจ็บโดยที่ไม่ระบายมันออกมา  แจบอมนิ่วหน้าจิกมือลงบนแผ่นหลังของยูคยอม  เด็กหนุ่มค่อยๆขยับเข้าออกอย่างช้าๆเพราะเขาเองก็รู้สึกเจ็บและแสบพอกัน  ผนังด้านในตอดรัดกันกายของเขาจนไม่อยากจะขยับ แต่เมื่อทุกอย่างเริ่มเข้าที่จังหวะรักก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

“อ๊ะ...  ยูคยอม”

                เขารู้ว่าการเรียกชื่อมันจะทำให้เกิดอารมณ์เพิ่มขึ้นไปอีก  และมันก็ทำให้คนคุมเกมมีอารมณ์เพิ่มเป็นทวีคูณ  ยูคยอมจัดให้แจบอมนั่งอยู่บนตัวของเขาแล้วปล่อยให้คนพี่เดินเกมรักเอง

“นายกำลังแกล้งฉัน”

“ผมอยากให้พี่ทำ พี่แม่งโครตเซ็กซี่”

                และแน่นอนแจบอมทำตามที่ยูคยอมขอ  จังหวะที่เนิบช้าแต่เน้นๆทำให้ยูคยอมใจจะขาดยิ่งเวลามองดูอีกฝ่ายหลับตากัดปากด้วยแล้วนั้น เขายิ่งอยากบดขยี้ให้อิมแจบอมตายคามือ 

“พี่แม่งโครตยั่ว”

                เริ่มจะทนไม่ไหว ยูคยอมจัดท่าให้แจบอมอยู่ในท่าคลานเข่าก่อนจะสอดใส่แกนกายเข้าไปใหม่  เสียงครางระงมของอีกฝ่าย  ยิ่งทำให้เขาเพิ่มความเร็วและแรงเข้าไปอีก “อ๊ะ...  อือ... ยูคยอม อือ...” เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังทั่วบริเวณห้อง ยิ่งยูคยอมกระแทกแรงเท่าไหร่ เสียงครางของแจบอมก็ยิ่งดังขึ้นเท่านั้น  เมื่อเจอจุดกระสันของอีกฝ่าย ยูคยอมก็เร่งจังหวะกระแทกย้ำซ้ำๆตรงบริเวณนั้นจนแกนกายของแจบอมเริ่มตั้งชันขึ้นอีกครั้ง  เพราะอยู่ในท่าคลานเข่าแจบอมจึงจัดการกับตัวเองไม่ถนัด ได้แต่ปล่อยให้มันหน่วงและอึดอัดอยู่แบบนั้น

“ยูคยอมอ่า  ไม่ไหวแล้วนะ”

“พี่รักผมไหม แจบอม”

“อืออ  ยูคยอมอ่า”

“บอกรักผมสิ  แจบอม”

“พี่รักนาย ยูคยอม  อ๊ะ...  อืออ”

                ยูคยอมเร่งความเร็วในจุดเดิมซ้ำๆ ก่อนจะเกร็งตัวกระตุกเอาน้ำสีขาวขุ่นออกมา  แจบอมเองก็ปลดปล่อยของเหลวออกมาเช่นกัน  เด็กหนุ่มหันร่างคนพี่ให้นอนหงายแล้วตัวเองก็นอนทับลงไปโดยไม่สนว่าอีกฝ่ายจะหนักหรือเปล่า 

“แจบอม”

“หื้ม”

“พี่ไม่ได้เมาใช่ไหม”

“เมาดิ”

“พี่เป็นเมียผมแล้วนะ”

“ไอ้เด็กบ้า”          

                ถึงจะโดนเขกหัวแต่ยูคยอมก็ยอม  เพราะตอนนี้ไม่มีอะไรดีไปกว่าการที่เขาได้นอนกอดแจบอมแบบนี้ อีกแล้ว

                แม่งโครตปวดตัว!  ความรู้สึกแรกหลังจากที่รู้สึกตัว  นอกจากปวดตัวแล้วเขายังรู้สึกว่ามีโดนกอดรัดจากไอ้เด็กบ้าอีกด้วย  อยากจะขยับก็ไม่กล้าขยับกลัวมันตื่น  ถ้ามันตื่นขึ้นมาก็ไม่รู้จะมองหน้ามันยังไง

“พี่จะกลั้นหายใจทำไม ผมตื่นตั้งนานแล้วเถอะ”

                อยากจะถอดหายใจออกมาดังๆ  ไม่เคยรู้สึกเสียเซลล์ขนาดนี้มาก่อนเลย  อยากจะเอาหัวโขกกำแพงตาย เพราะนอกจากจะโดนมันกอดแน่นกว่าเดิมมันยังถือวิสาสะหอมหัวไหล่เขาอีก โอ้ยยยยยยย!!!   มากไปแล้วววว  ได้แค่ครั้งเดียว เอาใหญ่แล้วมึง!

“ที่รักตัวโครตหอมเลย ขนาดเหงื่อออกทั้งคืนนะเนี่ย”

“ไอ้เหี้ยหมี มึงลามปามกูแล้ว”

“อ้าว  ส่างเมาแล้วหรอ อะไรเนี่ยเมื่อคืนยังยูคยอมจ๊ะ ยูคยอมจ๋า  ตอนนี้เปลี่ยนจากคนเป็นเหี้ยแล้ว”

“ไอ้หมี! ไอ้ลามปาม! ไอ้หื่มกาม”  แจบอมผลักยูคยอมออกพร้อมกับหยิบหมอนข้างมาฟาดไปหลายที

“โอ้ยยย เจ็บนะเว้ย หื่มไรล่ะ พี่ยั่วผมเองนะ จำไม่ได้ไง”

“ไอ้เหี้ยหมี!!”  แจบอมทำท่าจะฟาดอีกครั้งแต่ยูคยอมก็จับอีกฝ่ายมากอดซะก่อน

“ไหนพี่บอกพี่รักผมไง  ตีผมทำไมเนี่ย โอ๋น้า ยูคยอมข่นนี้รักพี่จบมน้า”

                เกลียดการออดอ้อนแบบลูกหมา  ถามว่าแพ้ทางไหมพูดเลยว่าแพ้  แจบอมแพ้ยูคยอมแบบนี้มานานแล้วแต่แค่ไม่ได้แสดงออกว่าแพ้อาการอ้อนแบบนี้  แล้วก็รักยูคยอมมานานแล้วเหมือนกันแค่ไม่ได้แสดงออกไปก็เท่านั้นเอง

“ไปเคลียร์ตัวเองก่อนดีกว่าไหม  ไปเคลียร์กับมาร์คให้รู้เรื่องก่อน  ฉันไม่อยากไปเป็นมือที่สามใครนะ”

“พี่ไม่ใช่มือที่สามนะ  พี่เป็นมือหนึ่ง  เป็นคนเดียวในดวงใจผมเลยรู้ป่าว”

“พอเลยมึง  จนกว่าจะเคลียร์ตัวเองได้ ห้ามไปบอกไปพูดกับคนอื่นว่ากูกับมึงมีอะไรกันแล้ว เข้าใจไหม”

“รับทราบ”

“ดีมาก”

“ขอค่าจ้างด้วย”

“ค่าจ้างไร”

                ฟอด!!   ไม่ต้องเดาก็พอจะรู้ว่าไอ้หอมฟอดใหญ่เมื่อสิบวิที่แล้วนั้นคือค่าจ้างที่ใช้ปิดปากยูคยอม  แม้จะยังอึ้งและไม่ค่อยเข้าใจแต่แจบอมก็สามารถที่จะขว้างตุ๊กตาบาร์ตตัวเก่งใส่อีกฝ่ายที่วิ่งหนีเข้าห้องน้ำไปได้ทัน  เจ็บใจนัก แต่ถึงจะโมโหแจบอมก็สามารถยิ้มได้เพราะความทะเล้นของรุ่นน้องที่กำลังจะขยับฐานะขึ้นมาอีกขั้นนึง

กลับไปอ่านต่อได้ที่ http://bit.ly/1Y1uY9i