roommate : 03 (ฺbgyeom)
“แจบอม ทำไมหน้าแดง คอแดง
เหงื่อออกขนาดนั้นวะ”
“แพ้”
“หื้ม??”
“แพ้เบียร์”
ชิบหาย...
“เอ๊า แล้วทำไมไม่บอกวะ เอามาๆ ไม่ต้องกินแล้ว”
เด็กหนุ่มพยายามแย้งกระป๋องเบียร์จากมือของอีกฝ่าย
แต่ก็โดนแจบอมผลักออกมา
ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ กลายเป็นยูคยอมที่ต้องคอยห้ามคนตรงหน้าให้เลิกกิน
เพราะยิ่งกินก็ยิ่งทำตัวประหลาดๆ มันก็ไม่ได้ประหลาดเท่าไหร่
ก็แค่ทำให้เขากลืนน้ำลายไม่ลง หายใจไม่ค่อยคล่องเท่านั้นเอง
“ไอ้อ้วน ไอ้หมีบ้า ไอ้เด็กหลายใจ!!!”
นี่เป็นคำด่าของรูมเมทรุ่นพี่ที่ดูสภาพแล้วคงเมาอย่างสมบูรณ์แบบ ยูคยอมได้แต่นั่งกุมขมับ
ทั้งกลุ้มใจทั้งเอ็นดูในเวลาเดียวกัน
เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นรุ่นพี่เมาไม่ได้สติชนิดที่ว่าถ้าหลอกถามอะไรก็คงจะหาคำตอบได้ไม่ยาก
“ผมรักพี่คนเดียว ผมหลายใจตรงไหน”
“มึงอย่ามาโกหกกู ถ้ามึงรักกูจริงๆ
มึงจะไปจีบไอ้พี่มาร์คทำไม”
“พี่หึงผมหรอ” ยูคยอมวาดกระป๋องเบียร์เปล่าลงจากที่นอนก่อนจะขยับเข้าไปใกล้ๆคนที่กำลังเมาได้ที่
“ไม่ได้หึง จะหึงทำไม
ไม่เห็นน่าหึงตรงไหน”
“หรอ แต่ผมโครตหึงพี่เลยวะ”
เสียงกระซิบพร้อมกับลมหายใจอุ่นทำให้แจบอมเอียงคอหนี
แต่ก็หนีได้ไม่ไกลเพราะอีกฝ่ายใช้จมูกไล้มาตามพวงแก้มที่ขึ้นสีแดงก่ำเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
“พี่ร้อนหรอ เหงื่อออกเยอะเลย”
“อือ ร้อน คันด้วย”
“หรอ ให้ผมช่วยอะไรได้บ้างไหมอ่ะ”
เด็กหนุ่มเอี้ยวตัวไปหยิบรีโมทแอร์พร้อมปรับไปที่
20 องศา แล้วหันมาสนใจคนตรงหน้า
คนที่ทำให้เขาหายใจไม่สะดวกดีกว่า
แจบอมเริ่มจะพยุงตัวเองไม่ไหวใบหน้าซบลงที่ไหล่กว้าง
ยูคยอมลูบหัวอีกฝ่ายอย่างเบามือก่อนจะช้อนใบหน้าขึ้น ริมฝีปากหนาบรรจงจูบลงไปบนเปลือกตาแล้วค่อยๆไล้ลงมาจนถึงริมฝีปากบางก่อนจะกดจูบลงไปอย่างอ่อนโยน
ลิ้นร้อนสอดตวัดเข้าไปในโพรงปากเมื่ออีกฝ่ายเผยอปากรับ
มือเรียวประคองต้นคอไว้พร้อมกับบดขยี้ริมฝีปากอย่างเต็มแรง
“อย่า...”
เสียงร้องห้ามไม่ได้ช่วยให้ยูคยอมหยุดใบหน้าซุกไซร้ไปตามซอกคอขาว พร้อมกับฝากรอยรักสีกลีบบัวไว้สองสามที่
มือเรียวสอดเข้าไปใต้เสื้อกล้ามแขนกุดสีดำที่ตอนนี้เปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ฝ่ามือไล้ไปตามแผ่นหลัง หน้าท้อง
และเม็ดไตที่ตั้งชูชันทั้งสองข้าง
แจบอมสะดุ้งหลังจากที่ได้รับการสัมผัสจากอีกฝ่าย
พยายามจะดันตัวยูคยอมออกทั้งๆที่ตัวเองเป็นฝ่ายตอบสนองเขาด้วยการคล้องคออีกฝ่ายไว้ ยูคยอมเริ่มจะทนไม่ไหวกับอาการยั่วยวนของคนตรงหน้า ในเมื่อร้อนนักเด็กหนุ่มจึงเลิกเสื้อขึ้นและแจบอมเองที่เป็นฝ่ายถอดมันออก
ลิ้นร้อนแตะสัมผัสกับเม็ดไตสีชมพู
สัมผัสวาบหวามนั้นทำให้แจบอมถึงกับซี๊ดปากเบาๆ
ยูคยอมอุ้มแจบอมให้มานอนอยู่กลางเตียงก่อนจะเริ่มเกมรักอย่างเร่าร้อน
ลิ้นร้อนลากผ่านไปทั่วผิวขาวเนียนพร้อมสร้างรอยรักไว้ตามส่วนต่างๆ
“พี่ผมขอนะ”
ไม่ทันที่จะให้อีกฝ่ายตอบอะไร ริมฝีปากอวบอิ่มบรรจงจูบอย่างดูดดื่ม
มือเรียวที่ยังคงลูบไล้บริเวณต้นขาเปลี่ยนมาบดคลึงส่วนอ่อนไหวที่ตื่นตัวต้อนรับสัมผัสจากคิมยูคยอม มือเรียวรูดขึ้นลงช้าๆเมื่อเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายดูพอใจเขาจึงเพิ่มความเร็ว
ไม่นานนักของเหลวสีขาวขุ่นก็พุ่งทะลักเปอะเปื้อนหน้าท้องของอิมแจบอม
“พี่หายร้อนบ้างไหม” คนพี่พยักหน้า
“แต่ผมเริ่มร้อนขึ้นมาบ้างแล้วล่ะ”
แจบอมเหมือนรู้ตัวว่าจะโดนอะไร
แจบอมพยายามจะลุกหนีแต่ก็เหมือนเปิดโอกาสให้ยูคยอมทำตามที่ต้องการ ยูคยอมจับแจบอมให้อยู่ในท่าคุกเข่า หน้าของคนพี่อยู่ตรงส่วนนั้นของเด็กหนุ่มพอดี
“พี่ช่วยผมบ้างได้ไหมครับ คนดี”
“ถ้าฉันบอกว่าไม่ได้ล่ะ”
“ไม่ได้ก็ต้องได้แล้วล่ะครับ ตอนนี้”
เหมือนจะโดนบังคับ
แต่ก็เหมือนจะเต็มใจ
แจบอมจับแกนกายของอีกฝ่ายรูดขึ้นลงอย่างช้าๆก่อนจะใช้ลิ้นโลมเลียไปจนทั่วบริเวณส่วนหัวไล่มาจนถึงโคน
ยูคยอมจับแกนกายยัดใส่ปากอีกฝ่ายพร้อมรูดเข้าออก
แจบอมรู้สึกเหมือนจะอ๊วกเมื่ออีกฝ่ายยัดมันเข้ามาในปาก หัวของเขาโยกไปมาตามจังหวะที่เด็กหมีสร้างไว้ แต่ก่อนที่เขาจะทน
ไม่ไหวยูคยอมก็ดึงมันออกก่อน
“พี่พร้อมจะเป็นของผมรึยังครับ”
“นี่ยังอีกหรอ”
ติดตลกหรืออะไร
ยูคยอมหัวเราะแล้วก้มลงไปจูบที่ปากบางอีกครั้ง
คราวนี้กลายเป็นจูบที่เร้าร้อนกว่าเดิมเพราะคนใต้ร่างให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี มือเรียวนวดคลึงบริเวณก้นงอน
เสียงครางอู้อี้ในลำคอสร้างอารมณ์ให้กับเขาเป็นอย่างมาก มือเรียวจับขาทั้งสองข้างแยกออกจากกันแล้วใช้นิ้วโป้งค่อยๆคลึงบริเวณปากทางสีหวาน
“เจ็บนิดนึงนะที่รัก”
นิ้วเรียวค่อยๆแทรกเข้าไปที่ละนิ้ว แจบอมรู้สึกเหมือนกำลังจะตาย
ทั้งเจ็บและแสบในเวลาเดียวกัน
เมื่อเห็นว่าปากทางเริ่มขยาย
ยูคยอมจึงไม่รอช้าที่สอดแกนกายของตัวเองเข้าไปในช่องทางสีหวาน
“อ๊ะ... อ๊ะ...
อือออ”
ทันทีที่มีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในร่างกาย
แจบอมก็ไม่ฝืนตัวเองอีกต่อไป
เสียงครางที่พยายามเก็บกลั้นเอาไว้ได้หลุดออกมาอย่างน่าอาย
แม้จะอายแต่เขาก็จะไม่ทนเจ็บโดยที่ไม่ระบายมันออกมา แจบอมนิ่วหน้าจิกมือลงบนแผ่นหลังของยูคยอม เด็กหนุ่มค่อยๆขยับเข้าออกอย่างช้าๆเพราะเขาเองก็รู้สึกเจ็บและแสบพอกัน ผนังด้านในตอดรัดกันกายของเขาจนไม่อยากจะขยับ
แต่เมื่อทุกอย่างเริ่มเข้าที่จังหวะรักก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
“อ๊ะ... ยูคยอม”
เขารู้ว่าการเรียกชื่อมันจะทำให้เกิดอารมณ์เพิ่มขึ้นไปอีก และมันก็ทำให้คนคุมเกมมีอารมณ์เพิ่มเป็นทวีคูณ
ยูคยอมจัดให้แจบอมนั่งอยู่บนตัวของเขาแล้วปล่อยให้คนพี่เดินเกมรักเอง
“นายกำลังแกล้งฉัน”
“ผมอยากให้พี่ทำ พี่แม่งโครตเซ็กซี่”
และแน่นอนแจบอมทำตามที่ยูคยอมขอ
จังหวะที่เนิบช้าแต่เน้นๆทำให้ยูคยอมใจจะขาดยิ่งเวลามองดูอีกฝ่ายหลับตากัดปากด้วยแล้วนั้น
เขายิ่งอยากบดขยี้ให้อิมแจบอมตายคามือ
“พี่แม่งโครตยั่ว”
เริ่มจะทนไม่ไหว
ยูคยอมจัดท่าให้แจบอมอยู่ในท่าคลานเข่าก่อนจะสอดใส่แกนกายเข้าไปใหม่ เสียงครางระงมของอีกฝ่าย ยิ่งทำให้เขาเพิ่มความเร็วและแรงเข้าไปอีก “อ๊ะ... อือ... ยูคยอม อือ...”
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังทั่วบริเวณห้อง ยิ่งยูคยอมกระแทกแรงเท่าไหร่
เสียงครางของแจบอมก็ยิ่งดังขึ้นเท่านั้น
เมื่อเจอจุดกระสันของอีกฝ่าย
ยูคยอมก็เร่งจังหวะกระแทกย้ำซ้ำๆตรงบริเวณนั้นจนแกนกายของแจบอมเริ่มตั้งชันขึ้นอีกครั้ง เพราะอยู่ในท่าคลานเข่าแจบอมจึงจัดการกับตัวเองไม่ถนัด
ได้แต่ปล่อยให้มันหน่วงและอึดอัดอยู่แบบนั้น
“ยูคยอมอ่า ไม่ไหวแล้วนะ”
“พี่รักผมไหม แจบอม”
“อืออ ยูคยอมอ่า”
“บอกรักผมสิ แจบอม”
“พี่รักนาย ยูคยอม อ๊ะ...
อืออ”
ยูคยอมเร่งความเร็วในจุดเดิมซ้ำๆ
ก่อนจะเกร็งตัวกระตุกเอาน้ำสีขาวขุ่นออกมา
แจบอมเองก็ปลดปล่อยของเหลวออกมาเช่นกัน
เด็กหนุ่มหันร่างคนพี่ให้นอนหงายแล้วตัวเองก็นอนทับลงไปโดยไม่สนว่าอีกฝ่ายจะหนักหรือเปล่า
“แจบอม”
“หื้ม”
“พี่ไม่ได้เมาใช่ไหม”
“เมาดิ”
“พี่เป็นเมียผมแล้วนะ”
“ไอ้เด็กบ้า”
ถึงจะโดนเขกหัวแต่ยูคยอมก็ยอม เพราะตอนนี้ไม่มีอะไรดีไปกว่าการที่เขาได้นอนกอดแจบอมแบบนี้
อีกแล้ว
แม่งโครตปวดตัว!
ความรู้สึกแรกหลังจากที่รู้สึกตัว
นอกจากปวดตัวแล้วเขายังรู้สึกว่ามีโดนกอดรัดจากไอ้เด็กบ้าอีกด้วย อยากจะขยับก็ไม่กล้าขยับกลัวมันตื่น ถ้ามันตื่นขึ้นมาก็ไม่รู้จะมองหน้ามันยังไง
“พี่จะกลั้นหายใจทำไม
ผมตื่นตั้งนานแล้วเถอะ”
อยากจะถอดหายใจออกมาดังๆ ไม่เคยรู้สึกเสียเซลล์ขนาดนี้มาก่อนเลย อยากจะเอาหัวโขกกำแพงตาย
เพราะนอกจากจะโดนมันกอดแน่นกว่าเดิมมันยังถือวิสาสะหอมหัวไหล่เขาอีก โอ้ยยยยยยย!!!
มากไปแล้วววว ได้แค่ครั้งเดียว
เอาใหญ่แล้วมึง!
“ที่รักตัวโครตหอมเลย
ขนาดเหงื่อออกทั้งคืนนะเนี่ย”
“ไอ้เหี้ยหมี มึงลามปามกูแล้ว”
“อ้าว ส่างเมาแล้วหรอ อะไรเนี่ยเมื่อคืนยังยูคยอมจ๊ะ
ยูคยอมจ๋า
ตอนนี้เปลี่ยนจากคนเป็นเหี้ยแล้ว”
“ไอ้หมี! ไอ้ลามปาม! ไอ้หื่มกาม” แจบอมผลักยูคยอมออกพร้อมกับหยิบหมอนข้างมาฟาดไปหลายที
“โอ้ยยย เจ็บนะเว้ย หื่มไรล่ะ
พี่ยั่วผมเองนะ จำไม่ได้ไง”
“ไอ้เหี้ยหมี!!”
แจบอมทำท่าจะฟาดอีกครั้งแต่ยูคยอมก็จับอีกฝ่ายมากอดซะก่อน
“ไหนพี่บอกพี่รักผมไง ตีผมทำไมเนี่ย โอ๋น้า
ยูคยอมข่นนี้รักพี่จบมน้า”
เกลียดการออดอ้อนแบบลูกหมา ถามว่าแพ้ทางไหมพูดเลยว่าแพ้
แจบอมแพ้ยูคยอมแบบนี้มานานแล้วแต่แค่ไม่ได้แสดงออกว่าแพ้อาการอ้อนแบบนี้
แล้วก็รักยูคยอมมานานแล้วเหมือนกันแค่ไม่ได้แสดงออกไปก็เท่านั้นเอง
“ไปเคลียร์ตัวเองก่อนดีกว่าไหม ไปเคลียร์กับมาร์คให้รู้เรื่องก่อน ฉันไม่อยากไปเป็นมือที่สามใครนะ”
“พี่ไม่ใช่มือที่สามนะ พี่เป็นมือหนึ่ง เป็นคนเดียวในดวงใจผมเลยรู้ป่าว”
“พอเลยมึง จนกว่าจะเคลียร์ตัวเองได้
ห้ามไปบอกไปพูดกับคนอื่นว่ากูกับมึงมีอะไรกันแล้ว เข้าใจไหม”
“รับทราบ”
“ดีมาก”
“ขอค่าจ้างด้วย”
“ค่าจ้างไร”
ฟอด!! ไม่ต้องเดาก็พอจะรู้ว่าไอ้หอมฟอดใหญ่เมื่อสิบวิที่แล้วนั้นคือค่าจ้างที่ใช้ปิดปากยูคยอม
แม้จะยังอึ้งและไม่ค่อยเข้าใจแต่แจบอมก็สามารถที่จะขว้างตุ๊กตาบาร์ตตัวเก่งใส่อีกฝ่ายที่วิ่งหนีเข้าห้องน้ำไปได้ทัน เจ็บใจนัก
แต่ถึงจะโมโหแจบอมก็สามารถยิ้มได้เพราะความทะเล้นของรุ่นน้องที่กำลังจะขยับฐานะขึ้นมาอีกขั้นนึง
กลับไปอ่านต่อได้ที่ http://bit.ly/1Y1uY9i
